Het voelt heel logisch om het Rembrandtplein maar te skippen, daar magen we ons zelf ook schuldig aan. Maar dan wist je nog vàst niet dat De Kroon (je weet wel, naast de Escape, trapje omhoog) onlangs helemaal op de schop werd genomen en dat het resultaat echt te gek is geworden: grote, internationaal-ogende hotellobby-eske living met een heerlijk mash-up aan groene geruite fauteuils, een klassieke en uitnodigende half ronde toog en op links een intieme eetzaal met een open keuken waar opvallend goed gekookt wordt. Noem ons sceptisch. Zonder maar. Want dat waren we een beetje: sceptisch. Want... De Kroon? Op het Rembrandtplein? Waar we kwamen toen we 16 waren? Maar ja dus! De Kroon! Waar je kwam toen je 16 was! Op ons bord kwamen perfecte kleine gerechtjes om te delen als voorgerecht. We noemen een flammkuchen (never not flammkuchen),

zalm met komkommer, mini-ribbetjes en een steak tartaar-tje (die was oke, sorry, maar dat is ons 'ding' en het was niet de lekkerste ever, wat door de rest ruimschoots gecompenseerd werd). Want over compenseren gesproken: na de voorgerechten kwam er een goddelijke steak voor twee op tafel; daar dromen we morgen nog over. Enne, het sigaretje op het balkon met overzicht over het Rembrandtplein blijft a classic one. De Kroon

Minpunt? Laten we het opbouwende kritiek noemen: de house muziek (bestaat dat nog? ja dus) iets later op de avond is tsja, iets te veel van het Rembrandtplein-goede zeg maar. Te hard, te ordi. Dat mogen we graag anders horen. Maar je kunt voor die tijd makkelijk weg zijn natuurlijk (wij niet... wij bleven... en bleven...). Verder: niks meer aan doen.