Afgelopen weekend schoven we weer eens aan bij Jacobsz. Dat was alweer even gelee en na talloze foto's op Instagram te hebben gezien (want we volgen Jacobsz op de voet), waarbij we zaten te watertanden, werd het wel weer eens tijd zelf de smakelijke Jacobsz-kost te gaan verorberen (daarnaast zijn we ook niet ongevoelig voor de looks van Jacobsz... alles even handsome). Uiteraard (uiteraard) gingen we voor het vijfgangenmenu want waarom drie of vier doen als vijf (met kaas én toet na) ook kan. Bij Jacobsz wordt er wel rekening gehouden met de grootte van de porties, no worries there. Fles wijn ernaast. En afwachten maar. Oh, voor we verder gaan, die wijn. Oeioeioei. Maar echt. Wij kozen voor de Château Ollieux Romainis en die noemen we graag bij naam want deze fles is ons nieuwe schatje. Een volle, boterige, witte wijn. Mocht je daarvan houden (wij dus wel) dan is dit 'm helemaal. Tafelpartner wilde niet alleen de neus in de wijn stoppen maar graag haar hele hoofd. Dat niveau. Enfin. Genoeg van deze liefdeszang voor de wijn. Het eten.

Als er op het menu een voorgerecht staat van Watermeloen / Tomaat / Kafir Limoen / Cashewnoten / Koriander dan weten we daar zelf in eerste instantie toch niet echt wat van te brouwen. Wat bleek. Het was een tartaar van Watermeloen en Tomaat, even onder de BBQ (zij bedenken het, wij niet), sausje, nootjes eroverheen. Winning. Al het andere was van hetzelfde niveau: lekker! Al was de Toet de koningin van het bal. Terwijl we toch echt niet de grootste zoetekauwen zijn. Stel je even voor: een perzik arlette met zoethout, amandel, munt en karnemelk. Zo crunchy. Zo peachy. Je wil het. Bij Jacobsz is het, zoals de bediening zelf zegt, nou ja, zij zeiden het over de wijn, echt een ongoing fissa. Jacobsz