Daar issie dan, Reinders tiende! Lang verwacht en dan nu eindelijk gekomen. Een Amerikaans-Franse brasserie moest het worden en een Amerikaans-Franse brasserie werd het. Het meest indrukwekkende is het formaat van de zaak: het plafond lijkt mijlen ver weg, aan de enorme bar wil een mens hangen, op de betegelde vloer wil je je nieuwe schoenen planten en aan de rij bank-met-bistrosetjes (en heus linnen op de tafels, hulde) wil men tafelen. En, noem het een vreemde voorkeur maar ik ben dol een goed toilet. Zit 'm niet in de pot, dat zit m in de sfeer. Hoewel om een en ander echt compleet te maken alleen een goede geurkaars mist - wel eens opgevallen? Bij het gros van de over het algemeen enorme toiletten van een beetje horecazaak in New York brandt er een, meestal pal naast een veldboeket. Wellicht een idee voor Marie Stella Maris, het knappe watermerk dat Amsterdam stukje bij beetje aan het overnemen is? (hint). Moet gezegd, de openingsavond was ietwat... hectisch, de wijn werd ietwat... ruw uitgeschonken (hallo rode vlek) en een steak voor die prijs is... nouja... niet helemaal zoals-ie zou moeten zijn. Maar he! Het was de opening (of moet het dan juist perfect zijn? Ik ben er nog niet uit). Dat gezegd hebbende valt een zaak van dit formaat (op alle fronten) op een van de meest toeristische plekken van de stad o zo toe te juichen. Van 's ochtends vroeg (hoera!) tot 's avonds laat. Tot snel Nacional, voor een wat meer relaxte poging. Nacional