Barts Best of: de Filipijnen. Deel 1: reistips, Manilla en hoteltips
Welkom bij het meest uitgebreide reisdagboek dat je ooit op Barts Boekje hebt gelezen! Zet je schrap voor een zevendelige (!) serie met jaloersmakende verhalen over de Filipijnen. Jaloersmakend maaarrrr, een belangrijke spoiler alert: deze trip was dus ook verrassend betaalbaar. Ha! Zo'n 2000 euro p.p. inclusief alles voor ruim tweeënhalve week. Lees alle delen straks maar eens en zeg ons dan of je dat had verwacht.
Van haver tot gort nemen we je mee over de Filipijnen en geloof ons: dat wil je ook. Tipje van de sluier: de reis ging van Amsterdam richting Manilla, door naar Palawan (Coron, El Nido en Puerto Princesa), toen een aantal dagen Siargao om vervolgens terug naar Manilla te keren en weer op het vliegtuig richting Nederland te stappen.
Zorg voor voldoende cash. Op veel plekken kun je niet pinnen en er zijn überhaupt weinig pinautomaten. Soms kun je je toevlucht nemen tot PayPal maar toch is het flink lullig als dat niet kan. Dus: pin vooraf.
Boek je binnenlandse vluchten van te voren. Zo lang mogelijk van tevoren als mogelijk want het scheelt je enorm in kosten.
Reis je door het binnenland van Palawan, kies dan als-je-blieft voor de gewone bus in plaats van een taxibusje. Een dodemansrit hadden wij en we zijn blij dat we dit kunnen navertellen (ik heb de minuten in het overvolle busje met een kamikaze achter het stuur zitten aftellen; ik ben geen zeikerd maar ik was oprecht bang). Ga voor een stevige, grote bus en reis veilig van A naar B. Bijkomend voordeel: airco. Ben verstandig, heus.
Men, let wel, ‘men’, zegt dat het eten op de Filipijnen niet te kanen is. “Niet lekker”. “Vies”. “Naar de Filipijnen ga je niet voor het eten”. Dat ligt bij dezen toch écht aan ‘men’. Want wij, rasechte bourgondiërs (als ik één ding heel zeker weet over mezelf, dan is dat het), hebben oprecht heel lekker gegeten. Nee, de Filipijnen hebben geen écht eigen keuken zoals ze dat bijvoorbeeld op Sri Lanka hebben, maar wat lekkers op tafel zetten kunnen ze echt wel. Tip: doe research. Alright soms is het domme pech maar verder: volg onze tips en dan eet je kostelijk. Pinky promise.
De Filipijnen beslaat 7641 eilanden. Een enorm oppervlak. Zo kan het zomaar zo zijn dat op het ene eiland de zon helder schijnt, op het volgende komt de regen met bakken uit de lucht. Let dus goed op wanneer het waar regenseizoen is!
Genoeg tips, tijd om meer te delen over Palawan, Siargao en de start van je reis: Manilla. Palawan is vaak – en terecht – bekroond tot het mooiste eiland ter wereld. Let je even op? Ter wereld! Natuurlijk vindt niet iedereen dit maar noem dan maar eens een ander eiland dat aan Palawan kan tippen… Juist.
Hoe dan ook, Palawan, is werkelijk fabelachtig. Rondreizen over dit eiland is dan ook een must. Er zijn een aantal plekken op Palawan die hoog aangeschreven staan. Coron bijvoorbeeld, voor het duiken. Dat hebben wij vernomen en toch niet gedaan want we kunnen niet duiken. Tsja. Punt. Wel gingen we er heen om vanuit Palawan de reis te starten met Buhay Isla Tour, een fijne, betaalbare organisator van rondreizen per boot in dit gebied. Side note: door Coron werden we niet weggeblazen maar het is een prima stop om bij te komen van de reis. Een kwestie van je voeten in het zand zetten en een massage boeken. Vakantiemodus aan. Andere aan te raden plekken zijn El Nido, Puerto Princesa en Port Barton.
El Nido dus, daarover later meer (uitgebreid, vrees niet). Over Puerto Princesa een mini verslag want we spendeerden er maar één nachtje, maar mocht je je afvragen hoe Port Barton is, dan moeten we helaas teleurstellen: so much to see, so little time. We moesten ‘m overslaan maar als we weer gaan, dan gaan we zeker op een holletje richting Port Barton aangezien het er volgens andere reizigers net iets rustiger is dan El Nido. En bovendien allemachtig prachtig. Hear say dus, maar we geloven het meteen.
Na Palawan, dat in het (bijna) uiterste Westen van de Filipijnen ligt, gingen we naar zo goed als het uiterste Oosten van de Filipijnen: Siargao.
Toegegeven: logisch is die combinatie van Palawan en Siargao allerminst. Veel vaker worden bijvoorbeeld Palawan, Bohol, Cebu en Siquijor gecombineerd. Maar wij wilden het natuurlijk nét weer even anders doen dus zo kwam het dat de combinatie Palawan en Siargao werd gemaakt. Waarom? Ten eerste omdat Palawan al jaren op de must visit lijst stond (want mooiste eiland op aarde, remember) en ten tweede omdat we ontdekten dat Siargao (tot nu toe) zo goed als volledig onder de radar is gebleven, en een prachtig ongerept gebied moest zijn. Laat dat nou nét zijn wat we leuk vinden. En willen. En dus doen. Waarvan acte.
Even terug hoor, een kleine flashback: op het moment dat de Filipijnen werden geboekt, werd Siargao er door mij bij mijn reisgezelschap doorheen gedrukt. Volle bak. Ik kan niet zeggen dat er veel, of enige, weerstand was, maar het kostte ons wel bijna twee dagen aan reizen. Dank dus, lief reisgezelschap. En: bezint eer ge begint. De route: in El Nido de bus naar Puerto Princesa, dan het vliegtuig naar Cebu, een overlay van een paar uur en toen eindelijk de verlossende vlucht naar Siargao. Maar: het was de reis meer dan waard!
Siargao wordt ook wel het Bali van 20 jaar geleden genoemd. En we gokken dat het hippe Bali 20 jaar terug stukken minder toeristisch en hectisch zal zijn geweest. Charmanter. Niets tegen toeristen, dat zijn we zelf ook, maar we komen mede-toeristen toch liever niet in hele grote getalen tegen als we op vakantie zijn. Flauw? Ja. Kan me niets schelen.
Siargao is stukken, stúkken, kleiner dan Palawan. Huur een scooter en in een kleine vijf uur rijd je het eiland rond. Siargao staat bekend als surfers paradise. Duiken konden we al niet, surfen evenmin, en ook dat geeft niks want we zijn dol op de relaxte surfers sfeer. Waar surfers zijn, zitten chille spots (en, laten we wel wezen: surfers doen het 9 van de 10 keer goed voor het oog). Alleen maar winnaars.
Ps. Je kunt ook direct vliegen van Manilla naar Siargao en andersom. In dat geval kom je aan op het inimini vliegveld van Siargao en staan er taxibusjes klaar om je een lift naar General Luna, het hoofddorp (geen stad want inimini, remember), te geven waar je meteen een scooter kunt huren.
Voordat het zover is reis je vanuit Amsterdam richting Manilla. Manilla is namelijk, hoe je het ook went of keert, je begin en eindstation van je reis naar de Filipijnen (als je vanuit Amsterdam over komt waaien dan). De Filipijnen staat bekend om zijn eilanden. Het is niet voor niets dat we niet overspoeld worden met laaiende berichten over Manilla. Dus blijf hier een nacht om te overbruggen, de reis van 24 uur een beetje van je af te slapen en ga weer op doorreis naar die bounty eilanden.
Een van de meest bekende hostels in Manilla is Hostel Z. Niet zo gek want het is gewoon een hele goede en voordelige plek op een toplocatie – never change a winning team en het wiel niet uit gaan vinden als dat niet nodig is. Veel backpackers strijken er neer om een nachtje te overbruggen. Helemaal prima maar verwacht er niets bijzonders. Je hebt een tweepersoonsbed (als je een privékamer boekt) en een simpele badkamer. Aan de basics wordt voldaan en de mensen zijn er aardig. Om de hoek heb je een aantal spots, zoals Pura Vida (letterlijk een deur verder), voor wat te eten of om een borrel te scoren. Perfect als je gaar van de reis bent. Het is een hostel en er komen jonge mensen, kijk dus niet gek op als er ineens een feestje wordt gevierd.
Vertelden we al dat we op de heenweg in Hostel Z sliepen en dat dat prima was? Ja, prima, maar wil je het toch wat beter dan ‘prima’ en geen hotel met 400 kamers maar liever klein en sympathiek? Boek dan The Henry Hotel. De kosten variëren nog wel eens (wij hadden een prijsknaller van een schamele 40 euro te pakken maar het kan afhankelijk van de periode ook 130 euro zijn).
The Henry Hotel heeft dat Amerikaanse compound gevoel. Opgehaald worden bij het vliegveld en je rijdt in een zucht en een scheet zo naar The Henry Hotel. Ideaal als je vroeg op het vliegveld moet zijn. De poorten openen zich na aanmelden bij security.
Enter The Henry Hotel. Koloniaal aandoende panden doemen op en na het afzetten bij de receptie (waar je geen vinger uitsteekt want de koffers worden van je chauffeur overgenomen door de bell boy en het enige waar jij je druk over maakt is je koude glas witte wijn). Zo zien we het graag. De kamers zijn netjes. Het eten is lekker en als ik me goed herinner werd er ook Westers gekookt. Burgers, salades en Spaghetti Vongole.
Mocht je zin hebben in een massage, dan wordt dat geregeld. Let wel: massages gebeuren op je kamer en de masseuses hebben niet van die handige klaptafels. Met zijn twee? Dan lig je naast elkaar op het bed en de masseuses manoeuvreerden zichzelf eromheen. Manilla ontdekken kan te voet, mocht je jezelf er toe kunnen zetten het zwembad te verlaten. Perfect laatste dag materiaal.
Liefs, Bloeme
