Het hotel zit op dat perfecte punt tussen ‘gezellig in het dorp’ en ‘de rust opzoeken’. Twee minuten lopen naar het marktplein en de stranden, ver genoeg weg om ’s avonds alleen het kabbelen van de Middellandse Zee te horen. De infinity pool, warm genoeg om er in januari nog in te zwemmen, kijkt uit over een panorama dat belachelijk mooi is: de bergkam van de Albères, de rode daken van Collioure, het koninklijke kasteel aan zee.

Collioure zelf is zo’n plek die kunstenaars sinds mensenheugenis (sort of speak) aantrekt. Matisse en Derain stichtten hier het fauvisme, Picasso kwam er schilderen – afijn, you get the point. Het licht is anders, de kleuren intenser, de baai zo fotogeniek dat het bijna stom is. De ansjovis van Collioure zijn beroemd, de wijnen dragen een AOC-label, en in de smalle straatjes van het oude Mouré-kwartier zitten genoeg ateliers en wijnkelders om je dagen mee te vullen.