12 juni 2020, door Maartje

Naar bed naar bed… Bureau van Slaap helpt

12 juni 2020, door Maartje

Naar bed naar bed… Bureau van Slaap helpt

Naar bed naar bed... Voor de een een kwestie van dromen, voor de andere een dagelijkse martelgang, waarvan acte. Ons zoontje, nu bijna 2,5 jaar oud, is een ontzettende vrolijke Frans, in zijn twee en een half jaar slechts twee keer ziek geweest (en zelfs dat was zo weer voorbij) (knock on wood) en brengt ons meer vreugde en plezier dan we pre-ouderschap ooit voor mogelijk hadden kunnen houden. Maar slapen? DE HEL. Na ruim twee jaar was de koek, vooral voor mij, Vito's moeder, echt op. Mijn hele leven (39 jaar inmiddels) ben ik er trots op geweest dat ik niet wist wat wallen waren en ik kan zelfs in een vliegtuig uren vertrokken zijn. Maar nu hangen ze op mijn knieën en zelfs als ik niks hoor, lig ik wakker om te luisteren of ik niet toch iets hoor. En dat, beste mensen, is killing. Killing voor je relatie (daar is overigens niks mis mee!), killing voor je wallen (nee, die rollers werken voor geen meter), killing voor je productiviteit (...) en killing voor je sociale leven ("ga je mee een borrel doen? Nee sorry, ik moet om 20.30 naar bed..."). Kortom: SEND HELP.

Bureau van Slaap

Bureau van Slaap

Die hulp vonden we in de vorm van Marijke, eigenaresse van Bureau van Slaap. Truth be told: we vonden, en vinden nog steeds, dat ons probleem niet onoverkomelijk is: Vito sliep meestal goed in (maar wel iets te laat, vaak pas rond 20.30 uur) en sliep dan door tot 4.30/ 5 uur. Soms wilde hij dan nog wel een tukkie doen, maar meestal was de middagslaap van zo’n 3,5 uur de volgende slaapronde. De volgende dag weer gewoon hetzelfde. Hij vrolijk, maar papa en mama gebroken van die vroege ochtenden, iedere F*-ing dag, dag na dag.

Zou hij gewoon niet zoveel slaap nodig hebben?, vroegen we ons af. Maar nee: alle boekjes zijn duidelijk: slapen doet slapen. Dus die lange middagdut moest erin blijven (in het weekend deden we dan zelf ook mee) en als er een keer een wat betere nacht was (lees: van 20 uur tot 5 uur), dan hadden we feest; nu zou het vast beter gaan… Maar nee, hop, de volgende dag gewoon weer terug in het oude ritme. Of we eens een slaapcoach in moesten schakelen? Nee joh, we hadden immers niet echt een probleem: Vito is gezond en vrolijk en dit is nu eenmaal part of the deal. Tropenjaren. Het is een fase. Het went. We’ll manage. En door.

En toch kwam Marijke via via op ons pad. Of ze ons niet toch kon helpen? We keken elkaar aan, haalden onze schouders op en dachten hetzelfde: baadt het niet, het schaadt zeker niet. In verband met de lockdown werd onze intake met Marijke een Zoom-intake, en dat is, eerlijk is eerlijk, hartstikke prima te doen. Een uurtje bellen, je verhaal vertellen, het probleem lekker downgraden en Marijke die daar dan als een pro direct doorheen prikt. Want ja, we zíjn moe. En ja, er kan echt wel wat verbetert worden, zelfs al zijn er heus mensen die een groter probleem hebben: ieder huisje heeft zijn eigen kruisje en ieder kruisje zijn eigen gewicht.

 

Na de digitale intake volgde een vragenlijst en een opdracht: drie dagen een logboek bijhouden. Wat eet Vito, hoe en wanneer speelt hij, wanneer kijkt hij TV en, uiteraard, wanneer slaapt hij. Drie doodnormale dagen, ook bij oma en de opvang. Oke, dat kunnen we. Dus dat deden we. We leverden de boel zonder te smokkelen in en kregen een week later een uitgebreid schrijven van Marijke terug. Alles nog altijd digitaal (het is ook mogelijk om af te spreken maar wij zaten dus midden in de lockdown), en vervolgens telefonisch toegelicht. Nu wil ik hier niet uitgebreid ingaan op de conclusies van Marijke, want ieder kind, en ieder gezin, is anders. Vandaar ook die intake, een flinke dosis mensenkennis, het logboek en het telefonisch doorspreken. Maar wat er daarna ‘uitrolt’ is een praktisch en ‘ideaal gezien’ plan van aanpak.

Dat ‘ideaal gezien’ is een belangrijke: toen wij het schrijven van Marijke ontvingen, was onze eerste reactie: ja dág, maar dát is niet realistisch! We kunnen ons hele leven niet omgooien! Dat klinkt misschien egoïstisch, maar we hebben altijd gezegd dat we als gezin willen functioneren, en in dat gezin is ieder gezinslid even belangrijk, dus wijzelf ook. Bovendien zagen we dat iets te zwart-wit: ik vroeg Marijke of we haar plan van aanpak niet als richtlijn konden gebruiken. Eruit filteren wat wel en wat niet haalbaar is. Dat bleek een goed idee, en zo sleutelden we samen aan een plan van aanpak dat wél past binnen ons ritme van de dag, ons gezamenlijke leven en ons werk.

 

En om, zoals gezegd, niet te verzanden in details die vooral voor ons als gezin gelden, zijn er wel een aantal ‘standaard’ regels en tips die eigenlijk voor elk kind gelden (uitzonderingen daar gelaten) en die je als richtlijn kunt gebruiken. Die tips kun je gratis aanvragen via Bureau van Slaap

Voor elk kind? Waarom zou je dan een slaapcoach inschakelen? Die vraag stelden wij onszelf ook, en echt een goed antwoord had ik voorheen niet, vandaar dat we ook bijna 2,5 jaar ‘gewacht’ hebben voordat we hulp inschakelden. Immers: google weet raad, toch? Mis. Het enige echte grote voordeel van een slaapcoach is dat deze coach naar jullie kijkt, en naar jullie alleen. Wat bij jullie en jullie kindje past. Het is een houvast en een verzameling van zaken die je ergens misschien al wist, maar die je onverhoopt in je eentje gewoon niet onder de knie kreeg. Het is een steuntje achter de rug en een plek om ‘uit te huilen’, om raad te vragen – zelfs als het niet helemaal is wat je gehoopt had.

Dat laatste is overigens bij ons niet het geval: het voor ons veel te uitgebreide plan van aanpak bleek goed te downgraden naar een haalbaar schema met eenvoudige aanpassingen in ons vaste stramien. Teveel zuivel kan een kindje onrustig maken, wist je dat? Weg met die fles voor het slapen (bleek overigens amper een gevecht te zijn). Dat TV en de iPad killing zijn, wist ik allang maar dat gevecht kon ik alleen niet winnen van mijn man die het in slaap vallen met TV het lekkerste vindt wat er is. Marijke is de pro, en naar haar luistert hij in elk geval al een stuk beter ;-).

Dat slapen doet slapen, onderschreef Marijke zoals ik al dacht, maar wat ik niet wist, is dat een powernap (tot uiterlijk 17.00 uur) hartstikke goed is en het ritme van de middagslaap niet onderuit haalt, en het is dus – verrassend – ook niet erg als er de ene dag wel een powernap in zit, en de andere niet. Wat ik van heel veel ouders te horen kreeg, was ‘routine routine routine’. En ja, dat deden we uiteraard al, maar van Marijke leerden we de fijne kneepjes van het vak. Boekjes lezen was al check, maar zorg ook dat er binnen het boekjes lezen routine komt: niet de ene avond 2 boekjes en de andere avond 4. Sluit altijd af met hetzelfde boekje.

Etc.

Maar ik draaf door… Marijke, die moet je hebben! Laat je me weten of het gelukt is? Hier vind je haar contactgegevens.