I’ll go first. Om met de conclusie te beginnen: ik geloof niet dat dit per se de allerbeste maaltijden waren die ik ooit heb gegeten, maar mijn smaakpapillen zijn (blijkbaar) onlosmakelijk verstrengeld met leuke / unieke / onvergetelijke momenten. Pasta Vongole met de voeten in het zand en als allerlaatste weg bij Plage des Salins, St Tropez. Al wist ik toen nog helemaal niet dat dit Plage des Salins heette: dit is een kleine 20 jaar geleden en was toen voor ‘niet locals’ echt nog een ontdekking.

Super simpel stokbroodje hamburger bij een nog simpelere strandtent op Aigua Blanques, óók voor de meute kwam. I know, klinkt oud en zuur, maar destijds was het echt een unieke plek. De strandtent staat er nog steeds maar het strand is niet echt meer leuk / goed toegankelijk, helaas.

Bij een maand Spaans leren in Málaga horen natuurlijk flink wat tapas en sangria. Elke straat hebben we uitgepluisd (inclusief m’n bankrekening), maar dan héb je ook wat. De speciale sushi’s op de kaart van Sibuya Urban Sushi Bar waren echte toppers, tapas eet je op elke straathoek, en slapen + ontbijten midden in de stad doe je bij Dulces Dreams Boutique. Zoet, hartig—bijna alles van de kaart gehad (en alles even lekker). De pizza’s van Pizza Shed in Kaapstad? Perfect voor als je liever binnen op de bank blijft hangen (na het beklimmen van de Tafelberg). En vergeet vooral niet Oranjezicht markt & The Old Biscuit Mill!! Must-visit.

Tja, ik ben eigenlijk geen ijs-eter, maaar er is één die me altijd is bijgebleven: een ijsje in de vorm van een roos (helemaal trendy, I know) bij Aux Parfums D’itale, maar zó zacht en smeltend dat het gewoon weggleed—de zon en de temperatuur maakten het af.

Oke, ook in eigen land mag er één genoemd worden. Alles met pistache van Salvo Bake House in Amsterdam: ultieme favoriet, ik snak er elk weekend naar. Zo’n koekje bevat genoeg calorieën voor een avondmaaltijd, dus een niet-voor-elke-dag-koekje. Maar oh, wat een traktatie.

Afgelopen zomer ben ik op vakantie geweest naar Zakynthos. En neee, niet feesten op de strip, maar juist naar de mooie kant van het eiland—een piepklein dorpje, Kampi, boven op een berg in the middle of nowhere. Er was één restaurant bij ons in de buurt: een sunset taverna aan de rand van het eiland, met uitzicht op zee. Op het menu? Vooral heel veel vlees. Niet per se charmant, maar écht goed en lekker, dat wel. Wijn, brood, tzatziki en oh ja, een héél lekker chocoladetoetje. Hmmm.

In Utrecht ben ik vaak te vinden. Lunchen bij Jackrabbit op het Neude is dan echt mijn favoriet. Ik bestel eigenlijk altijd de clubsandwich met frietjes (oeps). Vaak spreek ik hier af met vriendinnen voor een borrel op het terras, met nacho’s of een cocktail aan de bar.