La Guérite Cannes
Deze plek mensen! Deze plek... La Guérite Cannes, onthoudt die naam.
Oke, dat ging dus als volgt: toen we vernamen van een restaurant op een eiland voor de kust van Cannes, waar ze onder andere hun eigen vandiesuperlichtrozerosé hebben, móesten we daar natuurlijk naar toe. Maar hoe? Cannes is dus best een eenvoudige stad maar niemand die je verteld hoe je bij zo'n eiland komen kunt... You can take the ferry. Jaahá, maar waar gaat dat godvergeten ding dan?! Zelfs in het hotel: je ne sais pas. Maar he! Een beetje restaurant geeft zelf het antwoord, en zo geschiede. Want, ja, natuurlijk hebben ze een shuttle service. Kost je 25 euro per persoon maar ach, dan zit je wel op een speedboot en niet tussen het plebs. Het is vakantie... Dus dat is wat we deden.
En het was fantastisch! Vanaf het moment dat we op de speedboat gingen (je stapt op bij een modern glazen gebouw aan het water ter hoogte van club Le Baoli in de haven), we de ferry voorbij zoefden (aaaahhh, dus vandaar vertrok ie. Dat was toch eigenlijk niet zo moeilijk geweest), het aanmeren (je voelt je toch een stukkie chiquer wanneer je van een privéschuitje afstapt, geef toe), we aanschoven, af en toe naar de WC’s zwalkten (ah, daar is nog een bijna net zo leuk mini-terras-plus-restaurant waar je voor 1/3 van het geld kan eten… Had ook niemand ons verteld) en we drie flessen en een afzakkertje later het helderblauwe water in dumpten voor een verkoelende plons, tot het moment dat ‘ie ons weer – flink beschonken – afzette. Alles fantastisch
En alles een aanslag op het vakantiebudget. Man. Wat duur. Lekker, ja, maar een hoofdgerecht is formaat voorgerecht en een fles wijn onder de 40 euro? Vergeet het maar. Team Bart (de husband en ondergetekende) wordt daar steevast recalcitrant van en gaan dan dus juist voor die fles van 60/ 70 euro. En niet één, nee drie (herinnert u die speedboot nog? Die hebben we dus niet hoeven te betalen… Dat had iets te maken met het formaat van onze eindafrekening). Waarna we voor het diner een boterham met pindakaas (sort of speak) moesten eten (dit was lunch). Afijn. Om nooit te vergeten. Lekker. Fantastisch. Duur. En té leuk. De volgende keer doen we het gewoon lekker weer. La Guerite