Frankrijk, Parijs14 oktober 2019, door Maartje

Perruche Parijs – niet missen hoor

Frankrijk, Parijs, 14 oktober 2019, door Maartje

Perruche Parijs – niet missen hoor

Herfst is hier! Of we die leus al zat zijn? Nee hoor, nog lange niet. Want hoewel de regen met bakken uit de lucht komt, verkneukelen we ons binnen met kaarsjes en kaasjes, rode wijn bij het haardvuur, tot aan onze kin onder een dekentje en ga zo maar door... Maar er zijn ook nadelen: nu moeten we weer wachten tot de zon weer schijnt zodat we weer kunnen genieten van hét dakterras van Parijs. Of op zijn minst een wel bijzonder goed dakterras (we hebben ze immers nog lang niet allemaal gezien - working on that). Restaurant Perruche in Parijs is de titel, en onthoud die naam tot de volgende zonnestralen hoor! En ach, tot die tijd sowieso niet getreurd: naast het dakterras is er ook wel een heel mooi restaurant waar het warmen droog is en waar het uitzicht bijna even goed is.

Perruche Parijs

Perruche Parijs

En dat restaurant is. Oh. Zo. Fancy. Smullen, op elk vlak. In de eerste plaats omdat onze voorliefde voor geel (okergeel, citroengeel, paasgeel, vuig geel… We houden van alle varianten) er zo heerlijk gestild wordt, maar dat terzijde.

Entree Restaurant Perruche. Naar de woorden de mensen achter Perruche zelf: Restaurant – Bar à Cocktails – Jardin d’altitude. Aha. Vrij vertaald: een feest voor de decadenten onder ons. Het restaurant huist boven het warenhuis Printemps Haussmann (Homme, de mannen dus) en biedt zoals gezegd allereerst een waanzinnig goed uitzicht over de stad: de Tour l’Eiffel staat voor je te shinen.

Ten tweede: het hele restaurant, zowel buiten als binnen, is ingericht in vrolijk geel. De zaak is verder van het klassieke strakke zonder dat het van de ‘vergane glorie’ wordt. Je ne sais quoi maar weer, want hier gaat die uitspraak sowieso op. In de (geel-wit) gestreepte kussens op de stoelen en banken zak je heerlijk wel (de kussens voor de bilpartij zijn zeer zacht).

Wat meer? Het personeel. Dat is net een tikkeltje te arrogant. Whoops. Maar tsja, wat is Parijs zonder arrogante bediening? En dat op die locatie. Toegegeven, jammer is het wel maar wat ons betreft geen reden om weg te blijven: gewoon arrogant terugkijken, dat werkt. Zorg hoe dan ook zeker voor een reservering; anders word je vast en zeker met zo’n flauw lachje weggebonjourd… Just saying.
Geen reden om te willen gaan, begrijpelijk, maar dan remember die looks. En we hebben het nog niet gehad over het verrukkelijke eten: wij schoven er aan voor een overheerlijk gegrilde tonijn in een korst van pistachenootjes met super krokante (perfecte) frieten (alé, wat is uit eten gaan zonder friet?). De tafelpartner smikkelde ondertussen van een hele prachtige ravioli. En wat we dronken? Veel. Dat kan ik me wel herinneren. Wat precies? Geen idee. Lekker.
Perfecte plek voor een smaakvolle afsluiter van je stedentrip, beloofd.