Deze bistro is absoluut een nieuwe favoriet: de zaak was eerst een wijnbar gerund door de vader van de huidige eigenaresse. Zijn dochter nam het over, regelt tegenwoordig de bediening en haar vriend bestiert de keuken.
Allemaal erg op zijn frans. Eenmaal binnen loopt je links meteen op wand vol met wijn. Hoewel er ook wat plankjes ruimte hebben gemaakt voor een lekker lelijke ijskast zodat is er ook ruimte voor de witte wijn. Een andere muur hangt vol met een soort van kindertekeningen waardoor de hele ambiance heeft iets… Vreemds heeft. Geen achtergrondmuziek Alles goed lelijk. Lekker Frans ofzo. En het eten? Dat is werkelijk te goed. We deelden een steak met aardappelpuree. De jus apart in een pannetje dat compleet ging schoon terug naar de keuken ging. En om de steak was dusdanig groot dat het voldoende was voor twee. O, en super lieve bediening. Een aanrader!

Tip: krijg je ze niet te pakken, reserveer dan via de Facebook-chat.

Zeker niet nieuw op Barts Boekje maar bar-restaurant La Favorite verdient toch weer even nieuwe een pluim. De locatie is top. Het terras is fijn (maar waag het niet de stoelen te gaan verschuiven, dan krijg je geheid een standje), zelfs in de winter (dankzij heaters waar je u tegen zegt). Met zonder jas op het terras, het hele jaar door. Die pluim waar we het over hadden is, talking bourgondisch, met name vanwege de wáanzinnige kaasplank. Wellicht kies je deze als ware knieperige Hollander niet direct uit, 20 euro’s is-ie, maar ga ervoor. Het is goed besteed geld. Kaas voor een weeshuis. En lékker!

Pouzenc is nog zo’n bistro in de categorie typisch Frans. Van buiten stelt het restaurant niet veel voor en zou je er zo langslopen. Het tentje is deels oranje gesausd, verder wit met veel houten balken, zwart-wit tegeltjes op de vloer, overal waar je kijkt is wel een fles(sen) wijn te spotten, bistrostoeltjes etc. Met de Franse slag ingericht dus. Bij de wc’s vind je een enorme wijnkelder met een groot hek (en dito slot) eromheen. Begrijpelijk. De inrichting dan. Mooi? Mwah. Gezellig? Heel! Het restaurant is klein en kan zo’n 16 gasten herbergen die allemaal worden geholpen door slechts een man bediening. Het eten is vooral goed en de beste man weet precies welke wijn goed bij welk gerecht past. Geen zorgen dus. We aten er een heerlijke stoof en een vissoep. Gewoon precies wat je wilt als je een paar dagen in Parijs bent.

Het interieur: alles van marmer, prachtige houten stoelen, veel spiegels, top. Het eten: een geweldige artisjok met overheerlijk sausje, goede kazen (en veel!), tapas op z’n Frans. De wijn: bestel de Macon Villages. Houd op met me. Deze was, correctie, IS, het helemaal. En het volk (zowel bezoek als bediening): heul prettig om naar te kijken. De standaard borrelstop when in Paris.

Foto’s van Le Dauphin zijn gemaakt door Sophia van den Hoek (Unfolded)

Het eten – trés Frans – is geweldig. Chef Edward Delling-Williams kookt met bijzondere lokale producten van het seizoen en heeft, zelfs al in dat enorm ‘in’ op het moment (want hij kookt niet omdat het ‘in’ is), een voorliefde voor bijzondere groente. Gezond eten maar met een dot boter. Wat soms ook heel gezond is. Het menu staat op een krijtbord en naast groentegerechten staan daar vaak gerechten met een stuk lam of een hele vis op. Nog een reden om naar restaurant Le Grand Bain te gaan? Het restaurant staat in de meest ‘grunge’/ coole straat van Paris. Want Chef Edward Delling-Williams is nu eenmaal een pionier.

Liefs Bloeme