De ultieme zwangerschapstip (voor Amsterdamse bijna-moeders): FEMME Amsterdam
Dat zit zo: ik ben vrij nuchter dus toen iemand me de tip gaf om een verloskundigenpraktijk lekker dicht bij huis te zoeken, want handig als je straks aan het hobbelen bent en geen zin hebt om ver te moeten, toen deed ik dat. Ingecheckt bij een verloskundige op steenworp en alles prima. Lieve mensen. Niks aan de hand. Letterlijk. Want er gebeurde niks. Ik ging zelf maar voor een echo naar het echocentrum en tsja, nouja... Ik dacht... Ik hoor het wel. Tot iemand anders me vertelde dat het heel gebruikelijk is dat je gewogen wordt, je bloed wordt gecheckt etc etc. Wist ik veel.
Dus ik die praktijk toch maar bellen. Oei nee, dat was toch echt de bedoeling niet. Ik was, zoals dat soms gebeurt, tussen de mazen van het net geglipt waardoor de afspraken niet gemaakt waren. Normale mensen gaan daar dan dus zelf achter aan maareuh… Ik dus niet. Oeps. Nogmaals: wist ik veel. Geen paniek of erger overigens: de praktijk reageerde hartstikke goed, excuses all over the place en alle begrip dat ik me toch niet meer echt vol van vertrouwen voelde daar. Vervolgens toch maar aangebeld bij Femme Amsterdam, aan de andere kant van de stad voor mij (maar écht aan de andere kant van de stad, reuze onhandig) en in mijn optiek de ‘celebrity’ verloskundige van het land. Sprak zij een beetje achterdochtig. Lang verhaal kort: beste keus ooit. Vanaf het moment dat ik binnenkwam vond ik het tof. Rare woordkeuze? Nee, vind ik niet. Want de knappe club verloskundigen hier zijn allemaal, stuk voor stuk, normaal. Stoer en toch lief. Nuchter bovenal, maar met een onstuitbaar enthousiasme voor dat kleine wondertje dat in je groeit, al begrijpen ze het óók dat jij misschien niet zo onstuitbaar enthousiast bent.
Niet dat ik nou perse on-enthousiast was hoor! Dat niet, maar ik vond het gewoon een voldongen (positief) feit. We gaan dit doen want we gaan dit doen. Als je er op die manier in staat, positief maar heus niet stuiterend en al helemaal geen brok emoties of roze-wolkerigheid, dan is het knap irritant om met de regelmaat van de klok zo’n zweverige muts tegenover je te hebben. Pardon my French. Zo ééntje die je handje wel vast wil houden en die zegt dat het ok is om te huilen. En alleen maar zegt ‘dat je wel moet genieten hoor’. Wat mij alleen maar het gevoel gaf dat ik iets niet goed deed. Nee. Ik wilde gewoon iemand die me vertelde wat er zou gaan gebeuren. Die me aanvoelde. Iemand die me op mijn flikker gaf toen ik te afstandelijk bleef. Die me vertelde dat ik wel echt een beetje moest gaan beginnen met een band op te bouwen want anders zou de overgang naar ‘opeens met een kindje’ wel erg veel zijn. Gewoon, op die manier. Simpel. Onomwonden en precies goed. En die ook meelevend was toen ik van mezelf baalde (en dus wel ging janken) omdat ik niet wist hoe dat dan moest. Ik word altijd een beetje wars van alles wat zou moeten; als ‘iedereen’ op een roze wolk zit, word ik misschien wat hard. Als er dan iets averechts werkt, zijn het semi-meelevende woorden en misplaatste overtuigingskracht. Nee, gewoon vertellen hoe het zit. En dan meebewegen als ik plots toch de andere kant op vlieg ;-). Dat kunnen de meiden van Femme dus. En hoe.
Je kunt je voorstellen dat het dan ook niet bij mijn karakter past om een yogaklas in te duiken… Ik heb ook wat moeite met autoriteit en groepsverbanden geloof ik. Ik vind zo’n klasje eerder een straf en het tegenovergestelde van ontspannen. Jaja, ik heb heus verschillende geprobeerd. Good for you, niks voor mij. Alle yogatips op deze site komen dan ook van Nina, a.k.a. Miss Barts Groene Boekje die er wel op zit, maar dat terzijde. Groot was dus verbazing dat ik me zonder pardon aan de accupunctuur liet praten. Zo blind geloofde team Femme. Terecht ook hoor, want ik geloof ook dat dat me geholpen heeft. Ons geholpen heeft. En ook toen ik eigenlijk ‘medisch’ moest worden, want zwangerschapssuiker maar ik moest al bijna bevallen dus ik vertikte het om medisch te gaan worden, was dat ok. En vooral toen het allemaal daar was, het moment supreme, had ik me geen betere (en gezelligere!) begeleiding voor kunnen stellen. Je kunt je er ook niks bij voorstellen als je het nog nooit gedaan hebt natuurlijk, zo’n bevalling, en zelfs al ben je een pro, dan denk ik dat het altijd weer anders is. Bij ons was de allerleukste liefste gezelligste Judith van de partij en tot op het moment dat ze niks mee kon doen was dat een feest. Een grapje, de feiten, en heel veel opbeurende ‘je doet het super goed’s!’ (kijk, want daar ga ik dus wel heel hard op).
Wat ik ook goed vind, is de openheid van Femme: de meeste verloskundigen worden vergoed door de verzekering. Bij Femme kun je kiezen uit twee pakketten met extra zorg; het Basis + en het Premium pakket. Beide pakketten bevatten extra controles en echo’s om jullie beter in de gaten te houden dan normaal standaard gedaan wordt. Daar betaal je dus iets extra’s voor maar persoonlijk vond ik dat iedere euro waard. Bovendien heb je écht iemand aan je zij, je hele zwangerschap lang, of je daar nu in meer of mindere mate behoefte aan hebt.
Femme Amsterdam zit in Amsterdam Zuid waar ze eigen echo apparatuur hebben (veel verloskundigen hebben dat niet) en waar ook een ruimte is waar je bijvoorbeeld accupunctuur kunt nemen/ doen (ik heb geen idee eigenlijk… Neem je dat? Doe je dat?). Daarnaast zijn er regelmatig lezingen en info-avonden waar je je op in kunt schrijven zodat je ten minste meer te weten kunt komen over de bevalling, de do’s en don’ts, borstvoeding, pijnbestrijding en meer. Broodnodige informatie en meer als je behoefte hebt aan meer.
Kortom, lief zwanger medemens: Femme Amsterdam. Doen! Of je nu een nuchtere hork bent, een piepklein beetje een zenuwpees of op roze wolk zit waar je nooit meer vanaf wil komen. Beloofd.