Le Salonard, ofwel ‘de woonkamer’ van de Amsterdamse Pijp
Soms, heel (héél) soms, hebben we een plekje die we eerst liever even voor onszelf houden. Dat doen we natuurlijk niet, nee. Maar dit monsieur et mademoiselle, dit is er wel één in de categorie: 'koesteren voordat er rijen dik voor de deur staan'. Al is een broodje, kaasje, wijntje (lord knows de gehele voorraad) van Le Salonard het wachten wel waard, vrezen we... Want eenmaal een Salonaartje en tsja, the rest is history...
Voor de inmiddels nieuwsgierigen: vanwaar die lofzang voor het (met recht) ieniemienie zaakje middenin het hart van de Amsterdamse Pijp? Ten eerste omdat het zaakje simpelweg Frankrijk lijkt te ademen. En dan hebben we het over nothing but the best rechtstreeks vanuit het Fransland binnen de muren van het winkeltje geëtaleerd. Dat de zaak Le Salonard deze prachtige Franse naam kreeg is niet vreemd. Vertaald vanuit de romantische taal betekent het ‘de woonkamer’ en die vertaling lijkt precies met Le Salonard te kloppen. Thuiskomen in een klein stukje Frankrijk. Le Salonard aan de Eerste van der Helststraat in Amsterdam was echter niet de eerste, thus originele Salonard. Nee-nee, zoals we hebben begrepen was Noord-Europa enige tijd bespikkeld met een heuse Salonard-mini-keten. Maar vandaag de dag vinden we er nog maar twee in Nederland. Met concullega Le Salonard in Maastricht (ooit werkten de twee zaken hartstochtelijk samen, de broden werden vers helemaal vanuit Limburg naar het Noorden vervoerd. Is natuurlijk ook geen doen, niet gek dat daar een einde aan kwam. Maar hé, geluk bij een ongeluk: hebben we tegenwoordig in Amsterdam nóg verser dan vers brood).
Enfin, Le Salonard. Waarom we er dan zo graag komen? In een gebrek aan lekkere to-go broodjes in en om de Pijp (sorry!) komen we namelijk al-tijd bij Le Salonard terecht. De broodjes liegen er immers niet om (favoriet hier: de ei-truffelsalade met crispy pancetta). Bij voorkeur omhuld met een goed olijvenbroodje, mits deze zacht van binnen en knapperig van buiten is. Maar ook daar is team Salonard eerlijk in en geven ze eigenlijk altijd het beste advies. Want het broodje van de dag is steevast ook altijd een winnaar en keer op keer beoordeelt onder de categorie: ‘Jammer dat ze die niet op de vaste menukaart hebben staan’. En dan slaan we ook meteen een burrata in, als ze eindelijk weer op voorraad zijn. En die Moelleux kan er ook nog wel bij. En wie vertrekt nou bij Le Salonard zonder een lekker flesje rood/wit/rose mee te nemen? Ach ja, daar hoort ook nog een borrelkaasje bij… Precies, zo gaat dat bij Le Salonard.
Le Salonard in een notendop (speaking of: die hebben ze er ook! Lekker borrelnootjes): Overal wijn, kazen opgestapeld tot aan het plafond en broden, gebakjes en -zo lijkt- heel bourgondisch Frankrijk vult de kleine ruimte op, tot er geen stukje muur van de winkel meer te ontdekken is. Franser kan niet. Niet in Nederland tenminste.
