Nieuw restaurant in het Bilderdijkpark: restaurant Druis Amsterdam
We zijn, allereerst want dat is toch wel belangrijk om ook even te vertellen, een beetje 'op' het kleine glazen paviljoen in het verstopte, nog altijd best wel onbekende Bilderdijkpark in Amsterdam. De 'vissenkom' die we voor het eerst leerden kennen als De Liefde, vervolgens graag bezochten voor de taco's van de jongens van Flora (komen we zo nog even op terug) en waarover we vanaf nu met een aan zekerheid grenzende stelligheid kunnen zeggen dat we de deur plat vaan lopen bij Druis. Restaurant Druis Amsterdam inderdaad, aangenaam.
Het jongste restaurant van Amsterdam, Druis dus, wordt (onder andere) uitgebaat door Daniel (voorheen manager bij Bar Bukowski in Amsterdam Oost, onder andere) en Jochem (een van de jongens van De School, enzo). Zij namen met stokje over van de Aussies achter Flora om de eenvoudige reden dat het adres eigenlijk een 24/7 restaurant verdient waar ook lunch geserveerd wordt (dat komt heel binnenkort). Dat deden de Flora mannen niet. En Druis wel. Olé. Dat is het tweede goede nieuws, naast die heerlijke locatie dus. Goed nieuws nummer drie komt in de vorm van de wijnen: hoewel gastheer Daniel zichzelf geen sommelier noemt (nog niet), weet-ie precies wat lekker is. In elk geval: wat wij lekker vinden.
Koud binnen (koud was het, en nat) en hop, daar stond al de heerlijkste (maar echt!) frisse witte wijn voor onze neuzen waarvan we, hoe we ook proberen, echt niet meer weten hoe-ie heet. Zelfs de druif is ons ontschoten. Oeps. Ach, trek Daniel maar aan zijn jasje, die weet het wel. En zorg dan meteen dat hij je influistert wat de toppers zijn de kleine, overzichtelijke en verrassende menukaart waar een aantal stoere, ‘boerse’ zo u wilt, naar Frankrijk riekende gerechten op prijken. Persoonlijk droom ik vast nog een paar dagen over de stevige tarbot in een fluwelige bouillabaissesaus met aardappel-prei mousseline – die was goddelijk. Maar mijn disgenoot raakte niet uit gerept over haar Coq au Vin. Wat niet wil zeggen dat we de Clam Chowder alweer vergeten zijn, een aardewerk potje met een goddelijke creme van aardpeer met schelpen en spek. Zo lekker. Goed nieuws nummer vijf (of zijn we al bij zes?) kwam aan het eind van de avond weer in fles vorm: een Shiraz die amper wat van een Shiraz weghad door een zachte aardbei-eske smaak. Een om te smullen dessert en perfect bij de chocoladeganache met pinda’s, banaan en karamel…
Een happy ending van een happy avond, al met al. En dan vergeten we te benoemen dat we ook nog een heerlijke kleine kaasplank tussendoor hadden, van Lindenhoff, en opperbeste aardappeltjes on the side. O! En dun gesneden zalm met biet, aardappel en dille (mijn favoriet), en eenzelfde bordje dungesneden lekkers maar dan met gerookte eendenborst, sinaasappel, wortel en linzen (favoriet aan de overkant). Dat ook allemaal nog, perfect geproportioneerd (niks zo naar als overdaad) en alles, echt alles, even lekker. Dikke kans dus dat we terug komen, om te proeven hoe de quiche smaakt. En de appelkruimelvlaai. Hoewel het zomaar kan dat de kaart tegen die tijd weer helemaal anders is; die veranderd namelijk lekker met het marktaanbod mee, zoals dat hoort. Benieuwd zijn we naar de zomermaanden: de mannen van Druis hebben fijne plannen met het toch al grote terras dat nóg groter wordt, en dat (deels) een overkapping krijgt. Aanschuiven in het liefste park van Amsterdam onder een dromerig dak van bladeren en lampjes. Ja hoor, count us in. Tot snel Druis! We’ll be back.
