Wat op tafel komt ligt aan de nukken van de chef en het aanbod van de markt, maar een salade van gekleurde, o zo sappige tomaten met burrata en croutons, verse heilbot met gegrilde komkommer en Vietnamese pepers en vijgenijs om het feest af te sluiten, zou zomaar kunnen.

Toch een tafel voor de avond? Ga dan met honger: je wilt geen van de zes gangen van het tasting menu missen. Er is kreeft, er is aardbeientaart zoals je hem nog nooit geproefd hebt en er zijn wijnen waar je maanden later nog aan terugdenkt. Duur? Ja. Onvergetelijk? Ja. Bijna net zo goed en iets gemakkelijker binnen te komen: Clamento, een deur verder van dezelfde eigenaren. Maar om heel eerlijk te zijn is Clamento misschien wel even favoriet. Iets minder gehyped, ook fijn.

Wat je ook doet, ga zeker ook naar de Clown Bar. Nee, het is geen geheim en nee, je zit er niet tussen Fransen, eerder tussen Japanners die ieder gerecht fotograferen, en ja, je hebt ‘m vast en zeker al eerder getipt gekregen maar heerlijk is het er steevast. De bar zit pal naast Cirque d’Hiver en het interieur is belle époque plus clowns op een niet-enge, ver van de Poltergeist-Stephen King-achtige manier. Oldskool chic. De leukste plaatsen? Aan de bar natuurlijk, waar de vins naturels vloeien. Welke niet missen? De burrata met vijgen. Mag je daarna weer verder. Of niet natuurlijk. Wil je langer hangen en meer eten dan alleen die burrata aan de bar; dan moet je echt wel even reserveren.

Al moet ik heel, heel eerlijk zeggen dat het nieuwe Le Grand Bain, van de eigenaren van Au Passage, dat laatste restaurant afgelopen zomer toch wat heeft verdrongen… Le Grand Bain vind je namelijk net iets meer uit de richting en het kleine aantal nonchalant op straat geplaatste tafels is precies wat Parijs zo leuk Parijs maakt. Dat, die tafels, de goede bediening en het wederom weergaloze eten uiteraard. Overigens hadden we dat al een keer beschreven op deze site en wel hier: 8 x eten in Parijs – alle zaken in dat lijstje mogen ook keihard op je lijstje (maar ik ga hier natuurlijk geen dubbel werk doen, dus doorklikken maar!)

Wie liever een warm Italiaans maal, en insta-galore, geeft, gaat op zoek naar Pink Mamma: stond een jaar of twee geleden het Italiaanse restaurant Ober Mamma om de hoek van Rue Oberkampf nog garant voor een dikke wachtrij (overigens is dat restaurant nog steeds een aanrader, en de rij stukken korter), sinds eind 2017 is het de beurt aan Pink Mama om het foodiepraatje van de stad te zijn. In de wijk Pigalle, toch al onze favoriete hang-out, en een hemel voor carnivoren dankzij de gigantische 800-grams T-bonesteak. Hoewel je je ook mag verlekkeren aan een fantastische truffelpasta met mascarpone of de bolognese met belachelijk goede gehaktballen. Verwacht een rij voor de deur van het indrukwekkende vier verdiepingen tellende pand, maar binnenkomen doe je, mits je een beetje tijdig aanhaakt. Binnen kregen al die vier verdiepingen een eigen sfeer, van de begane grond tot het dakterras, een kas die baadt in groen licht. Vergeet niet de speakeasy-esque kelder te verkennen om te kunnen nippen aan de Italiaanse cocktails.

Het kan aan ons liggen, maar tijdens een stedentrip mogen de echtgenoot en ondergetekende graag een beetje stevig lunchen. Dat kan bij Da Graziella, waar, naast de pizza op je bord, nog veel meer te zien valt. De magnifieke mozaïekmuren van de voormalige vogelwinkel bijvoorbeeld, behouden vanuit de jaren twintig. De ster van de show is echter de enorme houtoven, gemaakt van beeldschoon Italiaans sorrentogesteente en groen marmer. Willen we thuis eigenlijk ook. Daar komen de authentieke Napolitaanse pizza’s (Napels is de bakermat van de pizza) uit die serieus verrukkelijk zijn. Welke smaak op de groene marmeren tafels voor de houten banken en boven de smeedijzeren stoelen komt, is afhankelijk van de dag waarop je komt: de eigenaren mogen graag wat spelen met het menu. Een knapperige bodem met San Marzano-tomaten, knoflook uit Ufita en oregano uit Alburni zou zomaar eens een optie kunnen zijn. Of diezelfde bodem met een topping van spicy salami uit Caserte. Er is charcuterie, er zijn salades en er is een huisgemaakte chocolade-‘pizza’ om mee af te sluiten; gebakken deeg badend in warme chocolademelk, doorspekt en overladen met een schaamteloze hoeveelheid poedersuiker. De eigenaren runnen ook Vivant, een puik Italiaans restaurant een deurtje verder.

Knappe tinten blauw en roze op de kamers, een horizontale tuin achter een aantrekkelijke wenteltrap, okergele stoelen en bloemetjesbehang, the good way. En cocktailbar Jacques. Jacques is je beste vriend binnen deze Hoxton-telg, trust us: hier vind je de lekkerste plekjes (en meest fotogenieke hoekjes). Het restaurant van het hotel is precies wat je van The Hox verwacht, en dat is helemaal oké. Kortom: een van de beste adressen voor ieder moment van de dag.

Wat me aan het volgende doet denken: er staat dus al een heerlijk tip-lijstje op deze site met 20 van de fijnste hotels in de stad, allemaal getest. Het gros bestaat al jaren en daar is allerminst iets mis mee. Het tegenover gestelde eerder. Lezen doe je ze hier: 20 x de fijnste hotels van Parijs

Fan van La Buvette? Een van mijn absolute top (top top top) favorieten in de stad, niet in de minste plaats omdat het op een steenworp is van mijn lievelingshotel waar ook hondjes welkom zijn, Le Pigalle, en we er dus van alle restaurants in dit lijstje het vaakst aanschoven. Dan moet je eigenlijk ook eens het nieuwe Déviant proberen. De zaak opende in maart 2018 door de eigenaren van Vivant en Da Graziella (zie ook hierboven) en zit sinds dag één hartstikke vol. Dat moet ook wel vanwege de heerlijke kokkels zijn, de wijnen en de andere kleine tres Franse gerechten… Maar het kan ook liggen aan het concept: overdag zit de pui potdicht en valt er aan niks af te lezen dat achter het zware rolluik de hipste eetbar van het moment schuilt. ‘s Avonds echter is Déviant precies waar je zijn wil: de sfeer is Spaans en er zijn geen tafels of stoelen. De knappe Fransozen parkeren zichzelf gewoon op half straat, half binnen. Om 18:30 uur is het happy hour en aan reserveringen doen ze niet. Zaak naar ons hart.