Waar we allemaal wel íets aan hebben: Mindful Parenting
Tijd voor een reset. Mindfulness to the rescue, jawel, want soms is een reminder gewoon écht even nodig. Ook jij met je no-nonsense nuchterheid. De online trainingen Mindful Parenting van Madeline Dijckmeester - ofwel bewust zijn en reageren in je rol als ouder, met oog voor jezelf - beloven goed van pas te komen dit jaar. En nee, hoewel de uitdrukking practice what you
We beginnen graag makkelijk, met een routine activiteit – dus iets dat men dagelijks doet; zoals (hopelijk) tandenpoetsen of douchen – en dat dan met volledige aandacht vervullen. Hoe? Neem nou een vast ochtendritueel. Te beginnen met rustig opstaan, als dat mogelijk is. Wat je in ieder geval wel kunt fixen: met de telefoon buiten handbereik en misschien zelfs een minuut staren naar het niet heel spannende witte plafond. Adem drie keer diep in en uit. Luister naar de geluiden die er zijn. Die van het ontwakende vertier uit de kinderkamers. Ergens ver weg een snoozeknop die tot leven komt en weer wordt ingedrukt. Of juist het geluid van de stilte, op uitzonderlijke dagen.
En als het even lukt, deze lijn doorzetten tijdens het douchen. Het geluid van het water dat naar beneden klettert. De warmte van de druppels voelen. De damp om je heen zien. En mocht je met je fanatieke been uit bed zijn gestapt, probeer dan ook eens je eerste kop thee (of koffie) heel bewust te maken en te drinken. Thee kiezen, cooker aan, theepot eronder, zakje erin. Kopje kiezen en inschenken. En dan proeven. Basic zaken. Kost maar een paar seconden, dus kan prima tussen het gepeupel door. Een goede morgen.
En dan? Dan voel je de uitkomst van hetgeen wat met bewustwording wordt bedoeld. Maar we trekken het door. Bekijk je kinderen eens met de ogen van een beginner. Wat? Zoals het er staat, alsof je de kids voor het eerst ziet, op momenten waarop zij het niet merken. En dan letterlijk bekijken wat je ziet. Klinkt vreemd, maar ook hier komt dat stukje bewustwording weer terug. Wat doen ze? Zijn ze geconcentreerd bezig? Neuriënd aan het rondfladderen? Zulks. Waarom? Omdat we soms zo vastzitten in onze denkbeelden over ons kind, wat het moeilijk maakt om een bepaald beeld of gedrag weer vanuit een ander perspectief te zien. Terwijl een kind zich continu ontwikkelt, dus onze ouder-kindrelatie ook. Door af en toe met een frisse blik naar het kroost te kijken, zie je vast weer dingen die er eigenlijk altijd zijn, maar in het plots ineens opvallen.
Deze is trouwens ook leuk en effectief eens toe te passen op je partner, want ook hen zijn we af en toe even ehh… beu. Tsja.
En de afsluiter: zelfcompassie voor wanneer het thuis escaleert. Wanneer je zelf uit je slof schiet. Wanneer je nauwelijks aan die opstapelende werkuren bent toegekomen en het lijstje prio’s voor de derde keer wordt aangepast. Afijn. Mildheid richting jezelf op de momenten dat het anders loopt dan van te voren bedacht had. Drie mentale stappen op dit speelveld:
1. Accepté. Dit moment, nu, dat het ’m gewoon even niet gaat worden. Morgen weer een dag.
2. Even denken – wat zou ik op zo’n moment tegen een vriendin zeggen? Of voor haar doen? En dat op de situatie betrekken. Ook jezelf trakteren op een glas wijn, of twee, valt onder deze stap.
3. In gedachten highfiven met andere ouders. Uitschieters maken is menselijk. Aan dingen niet toe komen, gebeurt ons allemaal. We doen immers allemaal ons best.
Soms is het leven zo simpel, maar is het gewoon even terug naar de seconde. Echt meemaken wat er gebeurt, in plaats van met een sneltreinvaart door het leven heen willen gaan.
