Als je me vraagt wat mijn allermooiste en meest dierbare reis ooit was, dan kan ik natuurlijk niet anders antwoorden dan: onze honeymoon! Tijdens kerst en oud en nieuw 2013 en de allereerste weken van 2014. New York, Miami, Mexico, New York, dat werd het. En een van de allerfijnste plekken (hoewel, hoe kan een mens kiezen) moet toch wel Tulum zijn, en dan daar het Papaja Playa Project zijn van de designhotels.com groep. Hoewel het een nek aan nek race is met hotel Coqui Coqui (spreek je uit als kokkie kokkie). Tulum dus (spreek uit als Toebloem) daar waar het leven eenvoudig is: of je bent op het strand, of niet. We leggen uit: hoewel het hippiestadje officieel een klein stadscentrum kent, Tulum Downtown, is het kilometer lange strand met om de aantal meter een klein cluster hotels en restaurants Tulums echte kern en de place to be. Hier is het een kwestie van kiezen: een plekje op op het witte zand of een tafeltje bij een van de restaurants aan de andere kant van de straat. Aan het begin van deze kilometer Tulum staat het Papaya Playa Project, een initiatief van designhotels.com, een verzamelwebsite met designhotels waarvan het gros zo op je bucketlist kan. De Duitse eigenaar van de groep, Claus Sendlinger, heeft een aardig optrekje in de buurt en vond tijdens een avondwandeling een groot onbezet stuk strand aan het begin aan het steeds populairder wordende Tulum Beach. Hier begon hij het Papaya Playa Project, het tweede hotelresort van de groep zelf (de eerste was in Griekenland) en oorspronkelijk een pop-up concept dat een strandseizoen stand zou houden. Het werd een razend succes en al snel kregen Claus en consorten een vrijbrief om hun opgepopte strandhutten voorgoed te laten staan. Het huidige Papaya Playa, nu alweer vijf jaar oud, voelt als een klein dorp waar stenen slingerpaadjes je tussen de dichtbegroeide duinen van de ene cabin naar de andere brengen. Er zijn eenvoudige hutten van steen en riet zonder stroomvoorziening voor je eigen apparatuur (die plug je in bij het speciaal hiervoor ingerichte deel van de Papaya Playa Bar) maar met airco, douche, toilet, een tweepersoonsbed onder een klamboe en uitzicht over de ruisende oceaan, afgewisseld met backpackersstijl hutten voor zes of acht – voor douchen en een toiletbezoek is een gezamenlijke badruimte ingericht, en super-de-luxe stenen huisjes met privébalkon, poedelbadje met zicht op de oceaan en stortdouche. Het verblijf der verblijven is Casa Madere, een enorm privéhuis voor twaalf (of twintig als je een beetje wilt schikken) aan de rand van het resort waar, niet verder vertellen, ook de familie De Mol een vakantie lang vertoefde. En of je nu de goedkoopste optie boekt of duur doet, iedereen verzamelt zich in het supersociale centrale punt: een restaurant plus bar met verschillende niveaus waar het zelfs in de stromende regen een feest is met dank aan de niet gek te krijgen Mexicaanse staf en zwoele draaisessies van de huis-dj of muzikale gasten. Het publiek: hippe vakantievierende New Yorkers, goedgeïnformeerde backpackers en knappe gezinnen. Het eten: fusion Mexicaans. Het paradijs op aarde als je het ons vraagt. Papaya Playa Project