Restaurant Moer Amsterdam (zuid)
Of er een betere dag is om open te gaan dan Valentijnsdag? Mais non, natuurlijk niet. Het is 'die andere' dag van het jaar die voornamelijk in het teken van eten en drinken staat en dus zat het splinternieuwe Restaurant Moer, na drie proefavonden voor familie en vrienden, helemaal (oke, bijna helemaal) vol op de openingsavond. Dat kán iets te maken hebben met die dag, maar het heeft ook zeker van doen met de belofte van Moer: nieuw, in een ruig pand waar voorheen een Michelingarage huisde (u weet wel, de autobandengigant, Moer heeft (nog) niks te maken met de eetprijs waar die naam aan doet denken) én met een menukaart die vooral groenten predikt.
En dus schoven we aan, op Valentijn (de Echtgenoot nog maar even niet ingelicht over dat groente-verhaal. Vindt-ie lastig en ja, dat is wat boers anno 2017 maar ach, lief issie wel). Bij binnenkomst een ferme handdruk, vergezeld van een losjes voorstellen (niet alleen bij ons, want blogger, maar bij iedereen) en vervolgens aan tafel waar een serveerster de onze werd, voor de avond dan, die we graag mee naar ieder restaurant willen nemen. Dat terzijde. Als amuse kwam er een oester op tafel, nu al het paradepaardje van Moer omdat het in een paar paarlemoergekleurde vierkante centimeters wel zo'n beetje is waar Moer voor staat: origineel, puur, prachtig opgemaakt (lust voor het oog), voorzien van drank (Amsterdamse mul in dit geval, ingetrokken in ijscrash) en wat groen (huh: komkommer). Lekker? Ja. Zelfs voor iemand die eigenlijk vindt dat je met oesters niet sollen moet (dat vind ik). O, ook heerlijk: de kroepoekeske koek die op tafel staat. Nom. Je kunt vervolgens kiezen voor 4, 5 of 6 gangen (wij gingen voor 4 aangezien de Echtgenoot inmiddels ingelicht was over het voornamelijk-groente-vergezeld-van-kleine-beetjes-kwalitatief-vlees-of-vis-concept).
Er kwamen subtiele blokjes allersmakelijkste zalm op tafel, met cute miniappeltjes en zalmeitjes. Er kwam een overheerlijke prei op tafel die op vier manier werd bereidt: rauw, als poeder, gebrand en als crème met aardappel en eitje - een gerecht dat zelfs de welgemeende goedkeuring van de Echtgenoot kon wegdragen, carnivoor (en verwend inmiddels) als-ie is. Daarna, tot groot plezier van ons beide, een heerlijke rib van rund met pastinaak, olijfentapenade, pastinaak(?)kroketje. De: (?) is de danken aan de wijnen waarmee de gerechten gepaard gingen: perfect gekozen. Een bio-riesling om mee te beginnen, vervolgens nog iets en daarna nog wat.... Tsja: (?). Alles verrukkelijk. We lieten er, aangezien de Echtgenoot inmiddels meer dan comfortabel op zijn designstoel zat, nog een kaasplankje tussendoor piepen (nom, en nog een glaasje van die Merlot-nogwat-blend) om vervolgens af te sluiten met chocolademousse met een sausje van mandarijn. Het enige, enige 'minpunt' van de avond: waar we nog coulant waren wat betreft de oester, trekken we hier een grens: don't mess with onze chocolademousse. Hoewel gezegd moet worden: het was yummie, zelfs het oranje-gedeelte. Maar toch. Dat het gezegd is. We komen terug ook, ook de Echtgenoot. Restaurant Moer
Het beeld van de mousse hierboven is via @delvossius