Nederland, Amsterdam19 juni 2018, door Maartje

Goeie gouwe Ouwe: The Corner Amsterdam

Nederland, Amsterdam, 19 juni 2018, door Maartje

Goeie gouwe Ouwe: The Corner Amsterdam

Jawel, er openen elke week nieuwe restaurants in Amsterdam en jawel, daar zitten we bovenop. Want dat vinden we heus leuk. Maar al die nieuwigheid, en dat mee-maken-bij-zijn-(hijghijg)-gevoel dat daar bij komt kijken, vinden we soms ook vermoeiend. Moesten we wat mee want als wij het hebben, dan heeft een ander het vást ook, toch? En dus gaan we tegenwoordig steeds vaker op zoek naar van die gouwe-ouwe. Omdat we juist bij die zaken 9 van de 10 keer de leukste avonden hebben. En, ook belangrijk, omdat we ons er altijd welkom voelen. Voila, The Corner Amsterdam.

The Corner

The Corner

Afijn, we hebben het hier dus over zaken die je misschien even of allang vergeten was maar die al heel wat jaren doen wat ze doen. Dat is knap in dat drukke Amsterdamse umfelt, laten we dat vooral niet vergeten.

In die categorie schoven we onlangs weer eens aan op het terras van The Corner op de hoek (aha) van het Scheldeplein in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Juist, daar tegenover de RAI en naast Visaandeschelde. Een goed idee, zo bleek al snel, want The Corner is precies een van die klassieke eetcafé’s met een beetje meer. Waar het personeel hun werk oprecht leuk vind (o de heerlijkheid) en waar je met een grap, grol én Amsterdamse tongval geholpen wordt.

Dat is heus niet alles, want met alleen een beetje leuk (eet)café zijn, en een vriendelijk woord red je het niet in Amsterdam (al kom je een heel end hoor). Nee, we willen lekker zitten, goed eten en het oog wil ook wat. Allemaal dik in orde bij The Corner. Dat begint bij het terras op een misschien niet mega knappe hoek in de Rivierenbuurt. Dat terras is wél lekker afgeschermd van de drukke straat, groot genoeg om altijd een plekje te kunnen scoren, er staan geen grote bouwwerken in de buurt (dus lang zon als-ie schijnt) en de lange banken zijn voorzien van kussens. Is het toch wat te koud, dan staan de heaters al aan voordat je ‘frisjes’ kunt zeggen.

Het menu is wat je van een eetcafé verwacht. Dat is overigens eerder een pluspunt dan iets anders: vermoeiend vinden we van die café’s die café-achtig doen in hun looks en dan gaan lopen goochelen met het menu. Liflafje hier, gedoetje daar. Nee, kiezen we voor een café, dan willen we tomatensoep, mosselen en asperges in het seizoen, een burger en een schnitzel. Wel van het goede soort, zoals bij The Corner: een juicy schnitzel en hamburgers in drie verschillende soorten (waarvan de pikante favoriet is, al is de dikke vleezige burger met kaas ook een aanrader).

Vermoeiend vinden we van die café’s die café-achtig doen en dan gaan lopen goochelen met het menu. Liflafje hier, gedoetje daar. Nee, willen we naar een café, dan willen we tomatensoep, mosselen en asperges in het seizoen.

Niks mis mee en gewoon, lekker, zoals je het hebben wil. Maar de bijgerechten zorgen voor bonuspunten: een lekkere variantie aan gegrilde groente (ga maar eens na: meestal krijgt óf de burger óf het groenvoer een podium, zelden is er aandacht voor allebei), goed gekruide aardappeltjes (al is er ook patat hoor) en (hoera) een écht goede ijsbergsalade (fris en knapperig met grote vlokken parmezaanse kaas en niet te veel dressing. Wat vaker fout dan goed gaat. Hier gaat het dus goed). Extra pluspunt: als er wat te doen is in de RAI, een beurs van de grootste soort, dan past The Corner het menu aan. Minder keuze maar daardoor wel dezelfde kwaliteit. Slim.

De zaak bestaat al 17 jaar (hadden we dat al gezegd?) maar wat opvalt is dat het publiek een lekkere mix is van studentes gebogen over oranje pannen met mosselen (pannen van het formaat waarachter en waarin de blonde meisjeshoofden verdwijnen), werkvolk uit de buurt, een jong gezin en mannen-in-pak die vast de RAI uitgewaaid zijn en de goede kant op werden gezogen. Binnen kreeg de zaak een jaar of vier geleden een knappe upgrade: mintgroen op de muur, de bar een gouden rand (like) en weer een andere muur een kek bloemenprintje. Maar uit de speakers knallen – gelukkig – nog steeds voornamelijk smartlappen (mega like) en aan de bar hangen de stamgasten (hoi!).

 

Hip? Nee. The Corner is niet hip. Maar wel goed. Het personeel heeft er zin in, van een goeie smartlap worden we altijd vrolijk, op de frisse toiletten ruikt het lekker (een propere WC wordt veel te vaak onderschat als je het mij vraagt) en een goed maal hoeft niet ingewikkeld te zijn, als er maar liefde in zit. Idem voor een biertje: met een beetje gevoel getapt smaakt die gewoon lekkerder (al mogen we ook de pinot grigio van de zaak tippen). En dat topt wat ons betreft toch echt ‘hip’. Sterker nog: ik denk dat er hier maar eens een rubriek ‘goeie gouwe ouwe’ op Barts Boekje komen moet. The Corner mag voorop.

The Corner