Lekker én goed voor je portemonnee – fijne budget eateries in Londen
Budget eten in Londen is soms even zoeken, maar het kán! Echt waar. Wel even de bekende disclaimer - we bedoelen hiermee niet een patatje voor drie pond of een minipizza uit een uitgifteluik for a quid. Koopjes vinden is een talent op zich, helemaal als je het ook nog een beetje sustainable wilt doen. Dus goed voor jou en je portemonnee, je draait het restaurant geen poot uit en aan het einde van de dag heb je nog genoeg ponden over om ergens anders iets meer te splurgen. That's the kind of budget we're talking about.
Ben je helemaal niet op zoek naar budget eateries, maar gewoon goed zitten waar het best een pondje meer mag zijn? Dan raden we aan om dit lijstje even te beraadslagen.
Dumplings, daar mag je ons altijd voor wakker maken. Helemaal de dumplings van de Dumpling Shack. Er zijn soep dumplings, wontons in chili olie en de vegans kunnen hun hart ophalen aan de vegan Wontons in Sichuan chili olie. Als je honger met alleen dumplings niet te stillen is (oplossing is gewoon meer bestellen) hebben ze ook nog een scala aan hearty noodle gerechten. Er zijn twee locaties, één in Spitalfield en één op de South Quay. We zijn er nog niet over uit welke nu precies onze favoriet is – beiden proberen dan maar.
Bongiorno, Ombra! Kom maar door met je agnolutti cacio e pepe, met je hele bakken lasagne, met je negroni’s en fijne wijnen. Voor minder dan twintig pond heb je een goed bord pasta en een glaasje iets of je deelt wat antipasti met de rest van de tafel. Een mooi, gedeeltelijk overdekt, terras en donkerrustieke inrichting maken het een heerlijke plek om uren te tafelen. Nog een pluspuntje is dat ze ook een kleine deli hebben, dus je kan allerlei lekkers meenemen.
Vaak zijn dat de beste – restaurants die geen eigen website hebben, vaak net een knullige facebookpagina, want ze hebben het gewoon te druk met waar ze goed in zijn: heerlijke gerechten tevoorschijn toveren. Dat doen ze bij het kleine Thaise restaurant Singburi zeker. Klassiekers als pad thai en pittige tom yum soepen zijn er altijd, maar vergeet niet even naar het krijtbordmenu te kijken. Daar staan de (soms tijdelijke) hits op. We noemen hier maar de varkensbuik met (veel) knoflook, chili en Thaise basilicum – wie weet wat er een volgende keer weer opstaat.
Het ziet er niet zo spannend uit, maar dit is zo’n mooi voorbeeld van don’t judge a book by it’s cover. Eenmaal binnen in Paneri Taverna voelt het namelijk alsof je in een soort van huiselijke taverna op Cyprus bent binnengestapt. Het is veel vis en vlees wat de klok slaat, heerlijk van de grill met zo’n fijn geblakerd huidje van crispyness. Er zijn twee draaiende spitten – een met lam en een met kip. De kipsouvlaki is nog iets beter voor je portemonnee, en megamals en juicy. Je gaat ons hier vaker zien.
Zo, dit is een mengelmoes van allerlei culinaire invloeden, want Le Chamarel heeft een Mauritiaanse keuken – voornamelijk Indiaas met een goede vleug Frans-kolonialisme en nog wat inspiratie uit de Chinese keuken. Zijn we er nog? Denk aan een biryani (Indiaas) maar mét garnaal rougaille (uit de Provençe). Ook zijn er gefrituurde snacks, simosa’s en riz frit (daar is die Chinese touch). We worden ook altijd zo blij van al die extra potjes sausjes/dips/chutneys – geeft zo’n hoorn des overvloeds gevoel op tafel. Van alles wat, genoeg te kiezen. De snacks zijn per stuk net iets meer dan 50 pennies en je hebt een vullende curry voor minder dan 15 pond. Easy peasy.
Als Yotam Ottolenghi en Sami Tamimi een sandwich kindje zouden krijgen, dan zou dat de sabich bij Balady zijn. Crunchy groente, verse pita en precies goed gefrituurde aubergine met een riante dot tahini. Je hebt twee handen nodig en veel servetjes, maar daar maken we ons niet druk om. Ook de falafel is to die for, dus beter ga je met iemand en dan kun je half-half doen. Twee deuren verderop zit het sister café Alaesh en daar moet je zijn voor Marokkaanse visstoof en handgemaakte friet (of chips, zoals de locals het zeggen).
In het zuiden van India vind je de Kerala regio. En we betwisten ten sterkste of je daar net zo lekker Keralees kunt eten als bij Thattukada in Londen. De curries zitten tsjokvol diepe smaken, de roast veeg je met een paratha helemaal schoon (en dan nog stiekem met je vinger), maar de showstoppers hier zijn de fries. Nope, geen patat, geen friet, maar chicken fries. Perfect en lichtelijk agressief gefrituurd met pepers, crispy ui en een beetje ansjovis. Één portie is niet genoeg, twee misschien ook niet. Veel gerechten zijn trouwens gefrituurd, soms zelfs meerdere keren, dus als je een Sonja Bakker momentje hebt, is het misschien niet je ding.
Zacht, buigzaam, en toch een beetje knapperige (maar niet zoals die droge meuk die we hier kennen) tortilla, een goede laag gesmolten kaas, wat vers groen en short rib barbacoa. Meer hoeven we toch niet uit te leggen?
