14 oktober 2019, door Maartje

er gaat niks boven een écht goede klassieker: hello again Le Garage Amsterdam

Eten & drinken
14 oktober 2019, door Maartje

er gaat niks boven een écht goede klassieker: hello again Le Garage Amsterdam

Restaurant Le Garage, u weet wel, jarenlang het restaurant waar tout Amsterdam aanschoof, heeft een opknapbeurt gekregen en we kunnen niet anders zeggen: dat is verdomd goed gelukt. Even terug, voor iedereen die de wenkbrauwen fronst bij het horen over Le Garage: we gaan er gemakshalve van uit dat je wel ooit van Joop Braakhekke hebt gehoord? Welnu, Le Garage was het restaurant van Joop. En waar Joop kookte (of in elk geval vaak vertoefde), daar schoven de BN'ers & co (Harry Mulisch, Cees Nooteboom, Erwin Olaf, Herman Brood maar ook Mick Jagger en Joan Collins) maar wat graag aan. Daar wilde de rest van Nederland natuurlijk ook wezen. Tot een paar jaar geleden de jus er toch echt wel af was, de tafels niet meer avond aan avond gevuld en de spirit, eerlijk is eerlijk, ver te zoeken. Vast niet wat chef Braakhekke had gehoopt... Tijd voor de bezem. En zo geschiede.

Le Garage Amsterdam

Le Garage Amsterdam

Horecamannen pur sang Arthur van de Ven en Erwin Walthaus pakten het stokje op en besloten dat architect Cees Dam (hij ontwierp het restaurant bij opening in 1990 ook) de beste keus was voor de re-styling. Want hoewel een en ander naar 2019 getild moest worden, mocht de rasechte Amsterdamse klassier die de zaak is, ook benadrukt worden (en terecht). Een klassieke bar-bistro, Franse stijl, met de geest van Braakhekke, maar dan van nu. Er kwam een bar voorin de zaak met hoge zitjes (vinden we leuk), kunst aan de muur (uiteraard o.a. van vaste gast Herman Brood) en het servies kreeg die onvervalste Franse bistro look (rood randje, strak logo: net zoals Café de Flore in Parijs, om maar even een internationale klassieker te noemen, en dat vinden we een briljante keus: fotogeniek namelijk, en dus heel erg tweeduizendinstagram). De opzet van de tafels in het grooste deel gelijk, net als het witte tafellinnen en de rode banken. Heerlijk.

Over heerlijk gesproken: Le Garage heeft zijn naam mee, en met de re-styling komt natuurlijk weer wat fijne PR kijken… Maar was het ook lekker? Kunnen we kort over zijn: JA. Volmondig. Sterker: bijna met volle mond nog. Watertandend denken we terug aan de hoogtepunten van de avond: de bekende tonijnpizza en de aan je tafel gemaakte steak tartaar. Bekende Le Garage klassiekers, dat klopt, en wat ons betreft is er geen enkele reden om deze bestsellers geen hart onder de riem te steken. De tonijnpizza is perfect spicy en de steak tartaar mag je naar eigen inzicht op smaak brengen (die van ons was dus ook lekker pittig). De vissoep proefden we ook en ook daar alleen maar lof voor de ‘never change a winning team’ aanpak: we willen geen foefjes en trucjes maar de gerechten waar we zo dol op zijn in uitstekende vorm. Gelukt hoor.

Laatste punt van in de handen klappen van plezier: hopelijk staat een van de gastheren aan je tafel wanneer je gaat tafelen bij Le Garage, want dan heb je – héhé – ook op dat vlak vakmannen zoals je ze in Parijs treft aan je zij. Heerlijk wanneer iemand ons zonder enige twijfel, of ruimte om zelf ook maar íets in te brengen, verteld wat we het beste kunnen drinken bij de gerechten van onze keuze. Een Grüner Veltliner bij de tonijnpizza, en een glas met een lichte rooie (geen idee meer wat het was, dat krijg je al je 1) niet zelf kiest 2) een waardeloze recensent bent) bij de steak. En een zware rooie (plus steeds nog een klein ‘toefje’ om het af te leren) bij de ook al precies-goed-zonder-gedoe chocoladefondant tot slot. Kortom: het oude-nieuwe restaurant Le Garage is precies die ouderwetse, smakelijke avond uit waar we zin in hadden.

Meer tips