Afrika (continent)8 november 2021, door Stephanie Zee

Columnist Stephanie in Kenia: op bezoek bij de Masai

Afgelegen Oorden, Verre Reizen
Afrika (continent), 8 november 2021, door Stephanie Zee

Columnist Stephanie in Kenia: op bezoek bij de Masai

"Steef, wil je dit weekend bloed (uit de nek van een geit)  drinken en in een lemen hutje op een koeienvel slapen?", vraagt mijn vriend Charles. Volmondig zeg ik: "Tuurlijk liefje, ik dacht dat je het nooit zou vragen..". Dus hopla, we pakken onze tas en binden 'm achter op de motor. Tijd voor een bezoek aan de Masai. Zin in!

 

 

 

 

 

 

 

De Masai

De Masai

De Masai, waar kunnen we die ook alweer verder van kennen? Ze kunnen springen als de beste! Dit Nomadische volk, voornamelijk woonachtig in Kenia en Tanzania (Oost-Afrika), kleedt zich in de meest geweldige traditionele kleding (lees: hooguit twee lappen stof/leer) met kleurrijke sieraden. Ondanks de groeiende moderne ontwikkelingen heeft de Masai hun eeuwenoude tradities kunnen bewaren. Denk aan het gebruik van dierenhuiden voor huizen en bedden, maar ook het eten van het vlees en drinken van de melk en tsja, óók het bloed. Helaas staat – door verschillende oorzaken – deze traditionele leefwijze onder druk. Als manier om nieuwe bronnen van inkomsten te creëren, kun je via reisbureau Charlie’s Travels de Masai ontmoeten. Je krijgt een uitzonderlijk kijkje in hun leven, zorgt voor een positieve impact van jouw reis én het is een supercoole ervaring! Win-win-win!

Voordat we de Masai village – ergens in de wildernis – bereiken, overnachten we in een klein dorp. Na een stoffige, maar prachtige motorrit komen we aan bij onze homestay, die ons subtiel voorbereidt op het eenvoudige leven van de Masai. We schuiven aan – op plastic stoel en gezicht vol zand – bij de dorpse vrijmibo, waar gezellig geouwehoerd wordt. Mijn buurvrouw vertelt dat ze olifanten stomme beesten vindt (ze stampen haar akkers kapot), terwijl ik elke keer een gat in de lucht spring bij het zien van zo’n mooi dier. Grappig. Met de ondergaande zon in mijn rug en een koud biertje in de hand, aanschouw ik hoe iedereen zich klaarmaakt voor de nacht. De volgende ochtend na het douchen (lees: emmer met water), maak ik eieren en koffie op een vuurtje en geniet ik met volle teugen van de eenvoud van het leven.

En route! We zien niets meer dan uitgestrekte weides met her en der vee. Na een lange tocht stap ik met pijnlijke billen blij de motor af in de boma, oftewel de kraal van de Masai. Dit is een ringvorming stuk land, omheind met doorntakken, waarbinnen het vee wordt gehouden en de hutten staan. Deze hutten van zo’n 10 m2 – met twee slaapkamers (één voor de man, één voor vrouw en kids), woonkamer waar gekookt wordt en kamer voor zieke dieren – zijn zeer efficiënt ingedeeld. Ha, daar zou IKEA nog wat van kunnen leren!

In de knusse, warme woonruimte worden we verwelkomd met zoete thee met melk. Toevallig weet ik dat hieraan koeienurine wordt toegevoegd om het goed te houden. Mijn ouders hebben mij netjes opgevoed, dus sla ik de mok met zurigheid in één teug achterover. De tweede ronde sla ik beleefd af, ik ben toch niet zo’n theedrinker. Soms – in droge tijd – drinken ze zelfs het bloed van de koe. Volgens traditie zoeken ze een gezonde koe uit de kudde, binden de hals af met een riem en schieten in de hals van het dier met pijl en boog. In een kalebas vangen ze een halve liter bloed op (heeft de koe geen last van) en verzorgen de wond. Er wordt melk bij het bloed gedaan en voila, het drankje is klaar. For sure wat anders dan mijn skinny white coconut latte!

Toch een beetje spannend? Bloed drinken en je voor een langere tijd tussen de Masai wanen? Niets om je zorgen over te maken. Tenminste, als je ervoor zorgt dat je opgewassen bent tegen risico. Maar hoe doe je dat? Je verzekeren, dûh. Verzekeren tijdens verre reizen (of een stap verder: met emigreren naar het buitenland, zoals Stephanie deed), dáárvoor moet je bij OOM Verzekeringen wezen. OOM Verzekeringen, dat klopt. Deze verzekeringsmaatschappij dekt behoorlijk wat risico, waardoor je met een gerust hart (waar je je ook op de wereld bevindt) op pad kunt. Zolang je Nederlander bent (of als je getrouwd bent met iemand die een Nederlands paspoort heeft. Dan kom je samen op de polis en wordt je meeverzekerd), verzekert OOM je naar maatstaven gestoeld op de pakketten uit de Nederlandse zorgverzekeringen. Niets wat je nog tegenhoudt, als je goed verzekerd bent tenminste. Verzeker jezelf bij OOM en kom niet voor vervelende verrassingen te staan (en lees vooral hier meer over deze maatschappij).

De felgekleurde kledij, oftewel doeken (shukas) van de Masai trekken mijn aandacht. De mannen zien er prachtig uit in veelal rode – kleur van bloed en leven – shukas om hun middel. Met lederen rokken, ontbloot bovenlichaam en tientallen sieraden blijven de vrouwen zéker niet achter. Oorbellen, kettingen en enkelbandjes in allerlei (betekenisvolle) kleuren. Aan deze kleuren kun je zien of iemand bijvoorbeeld getrouwd is. Ik krijg spontaan zin om ook mijn beha uit te trekken en mezelf vol te hangen met prachtige kralen. Toch zijn er een aantal dingen die mij tegenhouden deze tribe te vergezellen. Zo wil ik liever niet op jonge leeftijd worden uitgehuwelijkt aan een véél oudere vent. Ik wil niet traditioneel worden besneden. Ik wil niet mijn voorste tanden eruit laten trekken – doen ze voor het geval je tetanus krijgt en via een rietje gevoed moet worden. En ik wil al helemáál niet de godganse dag voor het huishouden zorgen.

Ondanks dat onze werelden zo ver uit elkaar liggen, maken we lol bij het kampvuur en kijk ik vol verwondering naar deze prachtige cultuur. We praten (althans dat denk ik) over onze dromen: gezond vee, verliefd zijn en de wereld rondreizen. We vertellen verhalen, want dat doet ‘t altijd goed, in welke cultuur dan ook. Na uren springen (ik-kan-niet-meer) op slippers gemaakt van autobanden en tien kilo vlees in mijn buik, kruip ik tegen Charles aan in onze eigen knusse hut. Morgen weer een nieuwe dag én een nieuwe mok met melk, kan niet wachten!

Meer tips