Wellicht een andere invalshoek dan je vanuit Ibiza gewend bent, maar niet minder interessant vonden wij (keramiek is tenslotte hartstikke hip & happening): de eeuwenoude traditionele keramiek uit Sant Rafael. Ooit was dit HET dorp van de keramiek. Vele ambachtelijke werkplaatsen hadden zich hier gevestigd en het traditionele Ibicenco keramiek werd hier volop door de lokale pottenbakkers handmatig geproduceerd. Inmiddels zijn er nog 2 van deze legendarische werkplaatsen over. We (peuter en ik) namen een kijkje.

Als eerste stapten we binnen bij Ceramica Can Kinoto, dat ooit zijn deuren opende in 1978. (laten we vooropstellen dat dit niet heel handig is met een opstandige peuter van drie, maar goed, soms moet het joch er nou ook eenmaal ff uit) Het kleine authentieke gebouwtje direct aan de kant van de weg staat/ hangt/ ligt namelijk bommetje vol met allerlei breekbare - off course want van keramiek - schatten. Beschilderde en gegradeerde beeldjes/ kettinkjes/ borden/ vaasjes/ kannen/ schalen/ kommetjes, zelfs lampen en schilderijen. Stuk voor stuk unique pieces, allemaal handmatig in elkaar gedraaid door de lieve, oude dame achter de toonbank, die de peuter -ondanks dat de angst voor haar kunstwerken in haar ogen af te lezen was- ook nog een lading pepermunt (waarschijnlijk al minstens zo oud) in zijn knuisten duwde. Mooi- peuter ff rustig. De dame -Carme Corominas zo bleek, heeft het atelier begin jaren 80 van haar man geërfd en zichzelf op een totaal autodidactische wijze de technieken van het vak eigen gemaakt om uiteindelijk een master in haar vakgebied te worden. Het atelier staat dan ook bekend om de manier waarop zij met buitengewone precisie en op een totaal eigen wijze haar werken decoreert, met etnisch geïnspireerde kleurrijke sierlijke patronen, die onmogelijk te reproduceren zijn.

Haar buurman van een paar deuren verderop - Carlos Icardi - van Icardi Ceramica is minstens zo bezienswaardig. De goede man opende zijn atelier in 1977 en werkelijk alles hier is handgemaakt, tot het uithangbord en de kasten aan toe. Zijn werk is al even authentiek en traditioneel als dat van zijn buurvrouw, maar hij heeft weer zijn volledig eigen stijl. Hij werkt met vele verschillende eeuwenoude (door de Romeinen ooit naar het eiland meegenomen) technieken en materialen en hij experimenteert met verschillende glazuren. Je vindt hier kunstobjecten als maskers en wandobjecten, maar ook prachtige vazen en kannen; hoogglans gecombineerd met matte klei in -echt waar- de meest modische kleurencombinaties, het zijn regelrechte must-have voor thuis! Eveneens indrukwekkend is de muur bordenvol zijn verworven diploma’s.

Het is moeilijk om iets anders dan respect te voelen voor deze ambachtslieden die de eeuwenoude technieken en tradities nog steeds in ere houden. Of je nou komt voor een echt authentiek souvenir, een nieuwe aanwinst voor thuis of omdat je als hedendaagse keramist inspiratie op wilt doen (wie weet heeft de peuter er ook nog wat van opgestoken;-), een bezoekje is wat ons betreft hartstikke de moeite waard.

Hele andere (keramische) koek vind je bij Marieke, van Ceramaric keramiek, daarover lees je hier meer.

Liefs, Maud