En populair is het. Wij hadden een reservering om 20u maar bij binnenkomst (ons 6-tal dus, en dan komt er wel wat binnen zeg maar) zat het restaurant nog helemaal hartstikke bommetje vol. Met een drankje aan de bar hebben we nog zo’n 20 minuten moeten wachten. Is ok want met een biertje in de hand ben ik snel tevree. En de sfeer zat er in dus nogmaals: dikke prima. Eenmaal aan tafel mochten we kiezen uit een drietal menu’s; een ‘Kleine selectie aan gerechten’, een ‘Ruime selectie aan gerechten’ of ‘De hele mikmak’. Je begrijpt, de keuze was snel gemaakt. Komen we namelijk weer terug bij mijn motto dat je bij een eerste keer gewoon álles uit de kast moet halen. Inclusief wijnarrangement, uiteraard. What else.

En toen? Toen kwam het menu. Het wisselende chefsmenu dus. Kleine frisse gerechten zoals rode bieten met geraspte wortel, een stukje zalm met extra gerookte zalm en spinazie en… Dat was heus lekker maar ik moet zeggen, eerlijk is eerlijk, we vonden het, 6-koppig sterk, niet héél erg bijzonder. Niet zo bijzonder als de door ons zeer gewaardeerde Mac van Dinther het vlak na de opening opschreef (“Eén hap bij Breda en we zijn om”) en ook niet zo enthousiast als Maartje (Bart dus) altijd is en me op het hart drukte dat ik écht een keer moest gaan.